مقوا نداشتیم، لطفاً تشویق بفرمایید
زمانی که اجناس کشیدنی را درون مقوا وزن می‌کردند، نیمساز کاملی رسم شده بود و تلاش می‌کرد تا کاغذ را با دست صاف کند تا نیمسازش زیباتر جلوه کند. بچه‌ها منتظر واکنش من بودند. باتوجه‌به حسن سابقه میثم، مردد مانده بودم که به او امتیاز کامل بدهم یا نه! که ناگهان امضای پدرش با عبارتی تَنبُّه‌آمیز مرا به تعجب واداشت: “این خاطره از معلم فرزند مقام معظم رهبری می‌باشد.”
آقای آموزگار محترم!
مقوا نداشتیم. من به میثم و دیگر بچه‌ها گفتم که از این کاغذها که باید دور ریخته می‌شدند، استفاده کنند. لطفاً مؤاخذه نکنید؛ بلکه تشویق هم بفرمایید!
سید علی حسینی خامنه‌ای
این تذکر درس بزرگی بود برای معلم نوپایی چون من که تصوری از کلاس درس «تصوری مرتعی» داشتم. این تصور، فاجعه‌آمیزترین تصور معلم از کلاس درس است که فراگیرندگان را با یک دید بنگرد، با یک چوب براند، با یک روش آموزش دهد، با یک روش تشویق و تنبیه کند، با یک فوت‌وفن تربیت کند و به همه یکسان تکلیف دهد! درحالی‌که تصور معلم از کلاس درس باید «انسانی» باشد تا بتواند هر فراگیرنده را در جایگاه انسانی خود ببیند. تصور انسانی بدین معناست که معلم قبل از اولین حضور در کلاس و آغاز تدریس باید از ویژگی‌های خاص هر یک از شاگردانی که به‌عنوان امانت الهی به او سپرده شده‌اند، شناخت کاملی داشته باشد.
در پایان نوشته، آگاهی از برخی ویژگی‌های مربوط به دانش‌آموزان که به شناخت بیشتر وضعیت کلاس کمک می‌کند، لازم می‌دانم:
– اعضای خانواده دانش‌آموز؛
– تحصیلات والدین دانش‌آموز؛
– شغل والدین دانش‌آموز؛
– کیفیت تعاملات والدین دانش‌آموز؛
– حوادثی که قبل و بعد از ازدواج بر والدین و کودک وارد شده‌اند؛
– محله سکونت والدین دانش‌آموز؛
– وضعیت سرپرستی فرزندان محروم از والدین؛
– وضعیت اجتماعی، اقتصادی، اعتقادی و سیاسی دانش‌آموز؛
– سلامت جسمی، روحی و روانی دانش‌آموز؛
– میزان آموخته‌های سال قبل دانش‌آموز؛
– منزل مسکونی دانش‌آموز (خانه، آپارتمان و مساحت هر یک).
